deel 1: de don’ts

Condoleance, condoleren… Ik zou willen dat er een ander woord voor was. “Gecondoleerd met uw verlies” klinkt zo plechtig en afstandelijk. Het Engelse “I am sorry for your loss” dekt veel meer de lading.
Maar hoe je het ook noemt, een kaart schrijven is wel het minste wat je kunt doen om iemand die een dierbare verloren heeft troost te bieden. De meesten van ons weten alleen niet zo goed wat ze op zo’n kaart moeten schrijven. Zoiets leer je nu eenmaal niet op school.

In dit eerste deel een paar tips over wat je beter niet kunt doen bij het schrijven van een condoleancekaart:

Herleef de tragedie
Misschien is dit een open deur, maar mensen die niet weten wat ze moeten schrijven vervallen soms in allerlei ongepaste opmerkingen. Een troostkaartje is niet de juiste plek om in te gaan op de omstandigheden van het verlies.

“Hij is nu op een mooie plek”
Misschien geloven ze het, misschien zeggen ze het zelf, maar jij zou niet de eerste moeten zijn die het zegt. Zelfs al geloof je in een leven na de dood, dan nog verlicht het de pijn van de afwezigheid op aarde niet.

Iets aanbieden wat je niet kunt waarmaken
Hulp aanbieden is altijd goed, maar bied niet iets aan wat je niet waar kunt maken. Voor de rouwende kan het heel moeilijk zijn om daadwerkelijk om hulp te vragen. Bied je bijvoorbeeld aan om de komende maand iedere zondag eten te brengen, zorg dan dat je het ook echt kunt doen.

Leunen op Hallmark
Een persoonlijk bericht is cruciaal. Een lang bericht geschreven door een Hallmark-medewerker laat niet bepaald een oprechte indruk achter. Creëer jouw eigen bericht met jouw eigen woorden, ook al is het verschrikkelijk moeilijk. Een gemeende, persoonlijke tekst zal altijd meer indruk maken dan de Hallmark-teksten.

Had je gehoopt dat ik hier een aantal zinnen zou geven die je kunt kopiëren? Nou, dat gaat niet, dan is het dus niet meer origineel, en gemeend. De volgende keer wel een paar tips over hoe je het zou kunnen doen.