De begrafenisplanner
Eva de la Mar (35, getrouwd, twee kinderen) plant en regelt alles rond een afscheid.
Roeping gevonden
“Uitvaartondernemer of ‘funeral planner’. Het was niet het eerste waar ik aan dacht op het moment dat ik stopte met mijn hr-baan. Maar toen ik tijdens een open dag van de opleiding een mevrouw van een uitvaartorganisatie enthousiast over haar vak hoorde praten, was ik om. Ik werk graag met mensen, blijf rustig in stressvolle situaties, hou van projecten en kan goed schakelen tussen verschillende partijen. Een paar jaar ervoor was mijn vader overleden. Al tijdens het regelen van zijn uitvaart, dacht ik vaak: Dat had ik zelf beter gekund. Nu viel het kwartje.”
Praten met de doden
“Mijn eerste ervaringen met de dood had ik al toen ik veertien was. Er overleed een vriendinnetje van mijn dansgroep. Ik herinner me dat ik haar prachtig vond toen ze opgebaard lag. Eigenlijk heb ik ook daarna overleden mensen nooit beangstigend gevonden. Nog steeds niet.
De eerste keer dat ik een uitvaart ging begeleiden als funeral planner, kwam ik bij een mevrouw van in de vijftig. Ze was net overleden, voelde nog warm aan en lag in bed. In mijn hoofd praatte ik tegen haar en vertelde ik dat ik mijn best zou doen om de meest prachtige en fijne uitvaart voor haar te regelen. Ik geloof dat mensen in die eerste dagen nog een beetje bij ons zijn, dus ik denk dat ze het misschien wel heeft gehoord.”
Tranentrekker
“Elke uitvaart vraagt een andere aanpak. Ik luister naar de familie, kijk goed naar de wensen. In de week dat iemand overleden is, probeer ik al bewuste afscheidsmomenten te creëren. Dat is belangrijk, want dat helpt bij de verwerking.
Als ik een uitvaart begeleid, ben ik vaak druk met mijn draaiboek, en hou de tijd in de gaten, Maar ik ben vooral bezig met de familie. Natuurlijk leef ik met ze mee, maar meestal ben ik te druk om mijn eigen gevoelens toe te laten. Terwijl ik al kan huilen bij Say Yes to The Dress! Als ik assisteer bij een collega, komt er soms wel emotie naar boven. Laatst zag ik hoe een moeder met jonge kinderen afscheid nam van haar man. ‘Mag ik dan bij jou?’ zong de zangeres live tijdens de dienst. Ik voelde de tranen prikken. Nog steeds als ik dat nummer hoor, moet ik aan dat gezin denken.
Net als aan het wensengesprek dat ik onlangs had met een man en vrouw. Hij is van mijn leeftijd en ongeneeslijk ziek. Mijn gedachten zijn heel veel bij hen. Het maakt me ook extra dankbaar voor mijn eigen leven. Als ik na zo’n gesprek ’s avonds in bed stap en dicht tegen mijn man aan kruip, tel ik mijn zegeningen.”
Laatste wens
“Onlangs overleed mijn eigen schoonmoeder na een ziektebed. De laatste maanden heeft ze samen met haar man en mij haar uitvaart kunnen regelen. Samen een kist uitzoeken bijvoorbeeld. Ik vond het fijn dat ze mij dat toevertrouwde. Haar wens was dat haar ene kleinzoon de auto zou besturen waarin ze werd vervoerd en dat haar beide kleinzoons met haar mee zouden rijden. Ik vond het spannend: konden die jongens dat wel? Zou het de kist in de Citroen passen? Uiteindelijk hebben we de kist kleiner kunnen laten maken. Zo kon haar wens in vervulling gaan. Prachtig was het. Die jongens straalden van trots dat ze dit voor hun oma konden doen.” www.akertuitvaarten.nl