Als er één levensles is die me telkens weer duidelijk wordt, dan is het wel deze: de dood discrimineert niet.
Het kan de dood niets schelen of je jong bent of oud. Het interesseert de dood absoluut niet of je vrouw bent of man. De dood kijkt niet of je blank bent, donker of pimpelpaars. De dood zal iedereen met open armen ontvangen…  En juist daarom wil ik genieten van mijn leven.

Volle agenda

Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, want in ons gezin hebben we twee schoolgaande kinderen, twee fulltime banen, een huis dat af en toe schoongemaakt moet worden en een ijskast die leeg raakt, zodra je een keer met je ogen hebt geknipperd. Dus genieten en lol hebben schieten er soms weleens bij in.

Wallen tot mijn knieën

Er zijn jaren geweest, toen de kinderen kleiner waren, dat ik om tien uur in de ochtend dacht: “Ik heb er al vijf uur werk op zitten vandaag! Hoe ga ik de rest van de dag doorkomen zonder in slaap te vallen achter het stuur/beeldscherm/fornuis/voorleesboekje?” Maar de afgelopen paar jaar ging het al een stuk beter.

Werk, werk, werk

Dat komt, denk ik, doordat ik werk doe waar ik van hou. Werk waarin ik helemaal mezelf kan blijven. Werk dat me voldoening geeft en uitdaging en afwisseling. Werk dat me soms letterlijk slapeloze nachten bezorgt en dat me een hoop afspraken laat afzeggen, omdat het er onverwachts tussen is gekomen. Maar oh oh, wat ben ik dol op mijn werk.

2019

Dus ik ben dankbaar. Dankbaar voor de lieve mensen om mij heen. Dankbaar voor mijn werk. Dankbaar voor de vrede in dit land. En dankbaar dat ik tijd heb om te genieten en te lachen.

Mijn doel van 2019: nog meer lachen en nog meer genieten. Wie doet er mee?