“Mag ik eens naar opa kijken?” vraagt mijn achtjarige dochter mij tijdens het avondeten. Ze doelt hiermee op de as van mijn overleden vader die in een kleine urn ergens achter in de kast in de woonkamer staat.Ik vertel dat er niet veel te zien valt en ik leg uit dat er een soort boterhamzakje in de urn zit, met daarin grijs gekleurde fijne as.
Haar belangstelling voor de inhoud van de urn is helemaal niet gek en ik bedenk me dat veel mensen over dit onderwerp nog niet wat er tegenwoordig allemaal kan. Hierbij een korte uitleg voor alle nieuwsgierigen onder jullie:

Hoe gaat dat eigenlijk in zijn werk?

In Nederland is in de wet vastgelegd dat de as van een overledene een maand bij het crematorium moet blijven voordat het opgehaald mag worden. Dit komt uit de tijd dat men wilde voorkomen dat ‘moordenaars’ snel een stoffelijk overschot zouden laten verdwijnen voordat er nog bewijs gehaald kon worden. Nu is het vooral bedoeld om familie de gelegenheid te geven om gezamenlijk te bepalen wat er met de as gaat gebeuren. Zo worden geen overhaaste beslissingen genomen.

En dan haal je de as op, wat kun je er dan mee doen?

Veel mensen kiezen ervoor om de as te bewaren. As kun je bewaren in een sierurn, deze zijn er in alle vormen en maten. Behalve in een urn kan de as ook op andere manieren bewaard worden. De as kan vermengd worden in verf voor een schilderij, in inkt voor een tatoeage, of bijvoorbeeld een plekje krijgen in een steentje op een sieraad of in een glazen kunststuk.

Ter land, te zee en in de lucht.

In de afgelopen jaren zijn er steeds meer mogelijkheden gekomen om iets met de as te doen, als je die niet bij je wilt houden. De urn met as kan in een gedenkpark voor urnen worden geplaatst, een columbarium. Op begraafplaatsen is zoiets vaak ook mogelijk, de urn vindt dan een plek in een urnentuin, een urnenhof, of op een urnenheuvel. Soms wordt de urn op of in een al bestaand graf geplaatst.
As mag ook verstrooid worden. Eigenlijk overal waar je maar wilt. Er is wel officieel toestemming nodig van de eigenaar van de grond waarboven de as uitgestrooid gaat worden. In de praktijk is het zo dat de meeste mensen zonder toestemming as verstrooien. Bijvoorbeeld in de bossen, op het strand of in de duinen.

Wil je de as uitstrooien over water, dan kan dat vanaf een boot of vanuit een luchtballon of vliegtuig.

As kan ook worden vrijgelaten in de atmosfeer. Een bekend voorbeeld daarvan is de ‘André Hazes vuurpijl’, maar meer in de lijn ligt waarschijnlijk een heliumballon. Bij een ballonverstrooiing gaat de as in een grote ballon van biologisch en snel afbreekbaar materiaal. Op vrijwel elke open plek in Nederland kan zo’n ballon worden opgelaten. Dit is een mooi ritueel om met een groepje mensen te doen, bijvoorbeeld een jaar na overlijden of op de verjaardag van de overledene.

Op zoek naar meer ideeën? Kijk eens op onze website van AKER uitvaarten.